Przejdź do zawartości

Antoni Kulbanowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antoni Kulbanowski
porucznik porucznik
Data i miejsce urodzenia

7 czerwca 1913
Zamostocze

Data i miejsce śmierci

7 kwietnia 1945
Lublin

Przebieg służby
Lata służby

1940–1945

Formacja

Armia Czerwona
ludowe Wojsko Polskie

Jednostki

1 Warszawska Dywizja Piechoty
WUBP w Lublinie

Stanowiska

dowódca plutonu
kierownik wydziału I WUBP w Lublinie

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
Bitwa pod Lenino

Późniejsza praca

funkcjonariusz aparatu bezpieczeństwa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1943–1989)

Antoni Kulbanowski (ur. 7 czerwca 1913 w Zamosłoczu[1], zm. 7 kwietnia 1945 w Lublinie) – uczestnik II wojny światowej w szeregach Armii Czerwonej i Ludowego Wojska Polskiego, oficer aparatu bezpieczeństwa PRL.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny chłopskiej. Był synem Józefa i Wiktorii Kulbanowskich[1]. Posiadał wykształcenie niepełne średnie. Kandydat WKP(b), członek PPR. Przed wojną mieszkał w ZSRR, w 1935 ukończył polskie gimnazjum w Leningradzie, następnie był nauczycielem na Syberii – Irkuck. Od października 1940 do listopada 1943 żołnierz Armii Czerwonej na Dalekim Wschodzie, dowódca plutonu. Od listopada 1943 do marca 1944 żołnierz 1 Warszawskiej Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki (dowódca plutonu). Uczestnik bitwy pod Lenino[2]. Od kwietnia do lipca 1944 słuchacz kursu NKWD w Kujbyszewie. Od 21 sierpnia 1944 w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego; w dyspozycji szefa Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Lublinie, a od 22 sierpnia kierownik Sekcji 1. Wydziału Kontrwywiadu, a następnie Wydziału I WUBP w Lublinie.

Poległ 7 kwietnia 1945 w walce z oddziałem partyzanckim dowodzonym przez Stanisława Łukasika w czasie akcji na Izbę Skarbową w Lublinie[3].

Pośmiertnie awansowany do stopnia kapitana i odznaczony Krzyżem Walecznych. Pochowany na Cmentarzu Biała w Lublinie[4]. W 1969, z okazji 25-lecia PRL, jego imię nadano Zasadniczej Szkole Energetycznej i Technikum Energetycznemu w Lublinie.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2019-04-09] (ang.).
  2. Stanisław Wroński, Maria Zwolakowa: Polska 1944-1955. Warszawa 1966, s. 198.
  3. Wilczęta. Rozmowy z dziećmi Żołnierzy Wyklętych 2014 ↓, s. 69-70.
  4. GROBONET – wyszukiwarka grobów.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Rok pierwszy. Powstanie i działalność aparatu bezpieczeństwa publicznego na Lubelszczyźnie (lipiec 1944 – czerwiec 1945) pod red. Sławomira Poleszaka, Warszawa 2004, s. 50–51.
  • Tadeusz Zybała, Polegli w służbie i obronie Polski Ludowej (1944-1952). Wybrane sylwetki, Warszawa 1989, s. 113–115.